W świecie ajurwedy ważne są
rośliny lecznicze, którym często przypisuje się moc umożliwiającą utrzymanie
zdrowia i równowagi. Bogactwo przyrody dostarcza nam bowiem przez cały rok różnorodne
warzywa, zioła czy przyprawy, które możey z powodzeniem wykorzystać do wzmocnienia organizmu, ale również do
leczenia schorzeń oraz przywracania harmonii między ciałem a umysłem.
Ajurweda czerpie z
wielowiekowej tradycji wykorzystywania mocy roślin w celach leczniczych. Znane zioła, takie jak
ashwagandha, kurkuma, brahmi czy tulsi, są nieodłącznymi elementami ajurwedyjskich praktyk zdrowotnych. Każde z tych
prozdrowotnych ziół posiada swoje unikalne właściwości, które działają pozytywnie na
różne części ciała lub psychikę, poprawiając wydolność organizmu.
Najbardziej znana jest
ashwagandha, która pomaga organizmowi radzić sobie ze
stresem i napięciem, a przy tym działa korzystnie dla równowagi hormonalnej. Jest stosowana celem poprawy
wydolności fizycznej i psychicznej, przez co stała się niezwykle popularnym
adaptogenem, z którym zetknęli prawie wszyscy. Podobnie zresztą jak
kurkumina, która również wykazuje bardzo silne właściwości
przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Ta pomaga w leczeniu całego szeregu schorzeń, a w tym
chorób zapalnych i problemów skórnych, o ile jest spożywana w posiłkach.
Często spotyka się też
brahmi, znane przez szerokie grono osób pod łacińską nazwą
bacopa monnieri. Wspomaga funkcje mózgu, działając na
funkcje poznawcze, a w tym pamięć i koncentrację. Brahmi to zioło stosowane często w
praktykach medytacyjnych, również przez mnichów. Ci za ważne zioło uważają także
tulsi, czyli świętą bazylię. Ma ona wedługa ajurwedy właściwości
antystresowe i przeciwzapalne, pomagając utrzymać równowagę.
W tradycji ajurwedyjskiej
wybór roślin jest dostosowany do konstytucji dosz, co sprawia, że leczenie jest
spersonalizowane, a wobec tego ma zadziałać jedynie na
konkretne potrzeby organizmu. Ziołolecznictwo ma różne formy, a w tym
kapsułki, herbaty, oleje czy pasty. Kombinacje ajurwedyjskich ziół są
starannie opracowywane, aby wzmacniać efekty lecznicze. Ma to za zadanie też minimalizować
potencjalne skutki uboczne, które mogą wystąpić podczas każdego leczenia.