Rehabilitacja w przypadku
spondyloartropatii odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu chorobą. Ma ona celu
zmniejszenie bólu i poprawę funkcjonowania, co przekłada się na podniesienie jakości życia pacjentów. Skupia się na obszarach takich jak
utrzymanie lub poprawa zakresu ruchu, co wiąże się ze wzmacnianiem mięśni. Ważna jest tu
edukacja pacjentów w zakresie samodzielnego zarządzania zdrowiem.
Fundamentem rehabilitacji są
ćwiczenia wzmacniające, które koncentują się na budowaniu siły mięśniowej, co jest kluczowe dla
utrzymania stabilności stawów i kręgosłupa ma właściwym poziomie. Wzmacnianie
mięśni otaczających kręgosłup pomaga w redukcji obciążenia na stawy. To z kolei łagodzi
objawy spondyloartropatii w dość istotnym stopniu.
Stosuje się także
ćwiczenia rozciągające, które mają na celu zwiększenie elastyczności stawów. Powoduje to
zmniejszenie sztywności, a szczególnie w obszarze kręgosłupa. Podobnie zresztą jak
ćwiczenia aerobowe, czyli pływanie, maszerowanie czy jazda na rowerze. Te poprawiają dodatkowo kondycję
układu sercowo-naczyniowego, a także łagodzi stany zapalne.
Szczególnie poleca się zaś
hydroterapię, czyli ćwiczenia w wodzie. Ciepła woda pomaga złagodzić ból, a wyporność
zmniejsza obciążenie stawów, umożliwiając wykonywanie ćwiczeń z mniejszym wysiłkiem. Warto przedyskutować tę opcję z
lekarzem prowadzącym, bowiem jest ona bezpieczna i prosta.
Obok tego stosuje się
terapię manualną, która pomaga w zwiększeniu zakresu ruchu i zmniejszeniu napięcia mięśniowego. Można rozważyć też zastosowanie
elektroterapii, jak choćby prądy TENS. Te służą głównie do
doraźnego łagodzenia bólu, bowiem nie wpływają na przyczynę choroby.
Ważna w chorobie jest
edukacja pacjenta, aby ten radził sobie z bólem. W tym także skuteczne
wsparcie psychologiczne, ponieważ chroniczna choroba i ból mogą wpływają na stan emocjonalny pacjenta. Dobrze prowadzone
poradnictwo psychologiczne może pomóc w stworzeniu schematów skutecznego radzenia sobie ze
stresem i lękiem, zmniejszając ryzyko występowania epizodów depresyjnych.