Paraliż senny jest łączony ze
stresem i napięciem emocjonalnym, co jest słuszne. Chociaż jego dokładne przyczyny
nie są jeszcze do końca zrozumiane, istnieje wiele dowodów na to, że stres może
wpływać na ryzyko wystąpienia paraliżu sennego.
Jednym z niezwykle
ważnych mechanizmów, przez które stres może wpływać na paraliż senny, jest
wywoływanie epizodów tego zjawiska w bezpośredni sposób. Co do zasady bowiem
stres i napięcie emocjonalne mogą prowadzić do zakłóceń w przejściu między
fazami snu a przebudzenia, co zwiększa ryzyko paraliżu sennego.
Osoby doświadczające
chronicznego stresu często cierpią na zaburzenia snu, takie jak
bezsenność. To z kolei może wpłynąć na jakość snu, a także
zwiększyć ryzyko paraliżu sennego. Zdrowy sen jest kluczowy dla
zachowania równowagi między fazami snu a czuwania.
Jak wskazują psychologowie, stres aktywuje
układ nerwowy współczulny, co następnie prowadzi u ludzi do zwiększonego
napięcia mięśniowego, a w dłuższej perspektywie także do wzmożonej
aktywności fizjologicznej organizmu. To może wpływać na prawidłowe przejście między
fazami snu a czuwania, co zwiększa ryzyko paraliżu sennego.
Nie można
zapominać także o tym, że paraliżowi sennemu często towarzyszy
uczucie lęku, zarówno w trakcie, jak i po epizodzie. Stres może
zwiększać lęk związanym z paraliżem sennym, co może
pogłębiać negatywne skutki tego zjawiska. Nadto paraliż senny może występować u osób cierpiących na
zaburzenia psychiczne, a w tym te popularne jak choćby
depresja czy ChAD. Stres może być czynnikiem wyzwalającym, ale nawet
pogarszającym te zaburzenia, co zwiększa ryzyko paraliżu sennego.