Z zasady
tendinopatia może dotyczyć różnych grup wiekowych i stylów życia. Jednak istnieją
konkretne przyczyny, które znacznie podwyższają ryzyko wystąpienia tendinopatii. Zrozumienie tych przyczyn jest ważne dla
profilaktyki przeciwko tendinopatii, ale również dla skutecznego
zarządzania chorobą, jeśli ta się pojawi.
Narażenie ścięgien na
nadmierne obciążenia, które występuje w szczególności w trakcie intensywnego
treningu lub pracy, co wymaga wykonywania określonych ruchów, to obecnie
najczęstsza przyczyna występowania tendinopatii. Obciążenia te prowadzą bowiem do
degeneracji ścięgien i mikrouszkodzeń, które początkowo bywają niezauważalne.
Inną przyczyną
tendinopatii jest częste stosowanie podczas pracy lub trreningu
niewłaściwych technik, które uszkadzają ciało. Niewłaściwe techniki, a przede wszystkim podczas wykonywania ćwiczeń
obciążających dane ścięgno, generuje nadmierne napięcie i przeciążenia, stwarzając warunki do rozwoju
tendinopatii w danym obszarze.
Do jej rozwoju przyczyniają się też
nagłe zmiany w aktywności fizycznej. Głównie jest to zbyt gwałtowne
zwiększenie intensywności treningu, które obciąża ścięgna ponad ich zdolności adaptacyjne. Podobnie działa nagła
zmiana rodzaju ćwiczeń, gdy dopiero co wykonywało się inne. Na biomechanikę ciała wpływa też stosowanie
niewłaściwego obuwia lub sprzętu, co naraża ścięgna na dodatkowe obciążenia.
Tendinopatii sprzyja też
wiek i otyłość, co wynika z biologii. Starzenie się organizmu wiąże się z
naturalnym procesem degeneracji tkanek, w tym ścięgien. Dlatego też
starsze osoby są bardziej podatne na tendinopatię. Natomiast zbyt
duża waga ciała zwiększa obciążenie stawów, ścięgien i innych struktur, przez generowanie
dodatkowej siły, ktora na nie napiera. To z kolei prowadzi do
przeciążeń ścięgien, a także wielu innych dolegliwości.
Poza tym
tendinopatia może być spowodowana czynnikami związanymi bezpośednio z
genetyką lub zwyrodnieniami, co nie jest rzadko spotykane. Niektóre osoby mogą być
predysponowane genetycznie do wystąpienia tendinopatii ze względu na specyficzne cechy ich
struktury ścięgien, co wynika z mutacji genetycznych. Natomiast choroby takie jak
reumatoidalne zapalenie stawów czy dna moczanowa często prowadzą do częściowego uszkodzenia ścięgien przez samą
specyfikę dolegliwości, jakimi pozostają.