Czym jest depresja i jak ją leczyć?

Jak poznać, że ma się depresję?

Według najnowszej Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11), objawy depresji obejmują obniżony nastrój lub spadek zainteresowania czynnościami, który utrzymuje się przez większą część dnia. Powinien on występować codziennie lub prawie codziennie przez co najmniej dwa tygodnie. Dodatkowo mogą występować objawy takie jak: poczucie beznadziejności, obniżenie samooceny, trudności z koncentracją, myśli samobójcze, zmiany w apetycie lub zapotrzebowaniu na sen, pobudzenie lub spowolnienie psychoruchowe oraz spadek energii lub zmęczenie.

Jakie są trzy fazy depresji?

Depresję można podzielić na trzy zasadnicze etapy. Pierwsza z faz depresji to depresja lekka charakteryzująca się obniżonym nastrajem przez większą część czasu. W drugiej fazie przechodzi ona w depresję umiarkowaną, w której chory przestaje odczuwać radość z codziennego życia. Najbardziej zaawansowana faza to depresja ciężka, która prowadzi do znacznego pogorszenia funkcjonowania pacjenta w aspekcie biologicznym, psychologicznym i społecznym.

Czy depresja zawsze musi być widoczna?

Nie, depresja nie zawsze jest widoczna na pierwszy rzut oka. Ludzie z depresją potrafią ukrywać swoje emocje i uczucia za różnwego rodzaju maskami, co utrudnia dostrzeżenie objawów przez inne osoby. Mogą się śmiać i udawać, że wszystko jest w porządku, mimo że wewnętrznie doświadczają silnego cierpienia i napięcia emocjonalnego.

Czy można samemu wyleczyć depresję?

Nie, depresja to poważne zaburzenie wymagające profesjonalnej pomocy. Samoleczenie może być niebezpieczne i nieefektywne. Ważne jest skonsultowanie się z psychologiem i psychiatrą, którzy pomogą w ustaleniu odpowiedniego planu leczenia. Tak samo jak nie podejmujemy się leczenia na własną rękę chorób somatycznych, jak choćby nowotwory czy zawały, tak również chorób psychicznych nie należy ignorować.

Czym depresja różni się od zaburzeń lękowych?

Depresja to zaburzenie afektywne, a więc związane bezpośrednio z nastrojem. Tymczasem zaburzenia lękowe, które dawniej zwano nerwicami, to całkowicie inna grupa zaburzeń psychicznych. Chociaż obie grupy mogą występować wspólnie, na przykład jako zaburzenia depresyjno-lękowe, to różnią się objawami i mechanizmami występowania. Poza tym pacjenci z depresją są najczęściej krytyczni wobec objawów, a z zaburzeniami lękowymi bardzo często nie, przyjmując je za część siebie i stosując różnego rodzaju reakcje obronne, aby nie dopuścić do siebie myśli o posiadanym zaburzeniu.