biuro@onsen.eu

Product information: +48 509 940 633 | Order support: +48 512 999 218

BLOG ONSEN® / About health

Dyskopatia – wszystko, co należy o niej wiedzieć

26 grudnia 2020

Dyskopatia, wypadający dysk, ból kręgosłupa, ucisk na nerw, leczenie, objawy, przyczyny

Contents

Dyskopatia – początki i rozwój

Dyskopatia – mechanizm powstawania

Dyskopatia – przyczyny

Dyskopatia – objawy

Dyskopatia – leczenie

Dyskopatia to bardzo poważne, a jednocześnie jedno z najczęściej występujących schorzeń kręgosłupa. Oznacza ona zwyrodnienie krążka międzykręgowego, jaki umieszczony jest między trzonami kręgów, zaś potocznie nazywany jest dyskiem. To właśnie jego potoczna nazwa zapoczątkowała nazywanie tego rodzaju zwyrodnienia dyskopatią.

Krążek międzykręgowy, nazywany popularnie dyskiem, to dynamiczna struktura umiejscowiona między trzonami kręgów. Każdy z nas posiada 23 dyski, które stanowią około 1/4 całkowitej wysokości kręgosłupa. Wysokość krążków międzykręgowych, które w przebiegu dyskopatii podlegają zwyrodnieniu, zwiększa się ku dołowie, podobnie jak trzonów kręgów.

Różnica w grubości dysków w kręgosłupie wynika z różnorodności obciążenia, jakie dane struktury muszą utrzymywać. Odcinek szyjny kręgosłupa ma bowiem za zadanie wyłącznie utrzymanie ciężaru głowy, zaś odcinek lędźwiowy kręgosłupa odpowiada dodatkowo za podpieranie tułowia i kończyn górnych. Dlatego też wysokość zdrowego krążka międzykręgowego waha się od kilku milimetrów do kilkunastu milimetrów, dyskopatia zaś jego grubość zmniejsza.

Często wraz z diagnozą dyskopatii otrzymujemy opisy wyników badań obrazowych, jak choćby rezonansu magnetycznego czy tomografii komputerowej. Wynikające z nich treści nie zawsze są dla nas zrozumiałe. Dlatego też warto zapamiętać, co oznaczają wskazane tam segmenty kręgosłupa.

Segment kręgosłupa to podstawowa jednostka ruchowa kręgosłupa. Jest on tworzony przez krążek międzykręgowy, a także kręgi znajdujące się poniżej dysku i powyżej dysku. Na przykład segment kręgosłupa opisywany jako C5-C6 tworzy kręg C5 i C6 wraz z krążkiem międzykręgowym C5/C6.

Dyskopatia, odcinki kręgosłupa, segmenty kręgosłupa, odcinek szyjny, odcinek piersiowy, odcinek lędźwiowy

When interpreting the results of imaging tests, such as computed tomography (CT) or magnetic resonance imaging (MRI), we need to pay attention to the following:

Vertebrae C1-C2 are located in the cervical spine region and include the cervical lordosis;
Vertebrae Th1-Th12 are located in the thoracic spine region and include the thoracic kyphosis;
Vertebrae L1-L5 are located in the lumbar spine region and include the lumbar lordosis;
Vertebrae S1-S2 are located in the sacrococcygeal spine region and include the sacrococcygeal kyphosis.

Following these designations, we should remember that:

C1-C2 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the C1 and C2 vertebrae, i.e., the C1/C2 disc;
C2-C3 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the C2 and C3 vertebrae, i.e., the C2/C3 disc;
C3-C4 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the C3 and C4 vertebrae, i.e., the C3/C4 disc;
C4-C5 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the C4 and C5 vertebrae, i.e., the C4/C5 disc;
C5-C6 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the C5 and C6 vertebrae, i.e., the C5/C6 disc;
C6-C7 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the C6 and C7 vertebrae, i.e., the C6/C7 disc;
C7-Th1 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the C7 and Th1 vertebrae, i.e., the C7/Th1 disc;
Th1-Th2 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the Th1 and Th2 vertebrae, i.e., the Th1/Th2 disc;
Th2-Th3 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the Th2 and Th3 vertebrae, i.e., the Th2/Th3 disc;
Th3-Th4 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the Th3 and Th4 vertebrae, i.e., the Th3/Th4 disc;
Th4-Th5 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the Th4 and Th5 vertebrae, i.e., the Th4/Th5 disc;
Th5-Th6 discopathy refers to degeneration of the intervertebral disc between the Th5 and Th6 vertebrae, i.e., the Th5/Th6 disc;
Th6-Th7 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between Th6 and Th7 vertebrae, i.e., Th6/Th7 disc;
Th7-Th8 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between Th7 and Th8 vertebrae, i.e., Th7/Th8 disc;
Th8-Th9 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between Th8 and Th9 vertebrae, i.e., Th8/Th9 disc;
Th9-Th10 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between Th9 and Th10 vertebrae, i.e., Th9/Th10 disc;
Th10-Th11 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between Th10 and Th11 vertebrae, i.e., Th10/Th11 disc;
Th11-Th12 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between Th11 and Th12 vertebrae, i.e., Th11/Th12 disc;
Th12-L1 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between Th12 and L1 vertebrae, i.e., Th12/L1 disc;
L1-L2 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between L1 and L2 vertebrae, i.e., L1/L2 disc;
L2-L3 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between L2 and L3 vertebrae, i.e., L2/L3 disc;
L3-L4 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between L3 and L4 vertebrae, i.e., L3/L4 disc;
L4-L5 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between L4 and L5 vertebrae, i.e., L4/L5 disc;
L5-S1 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between L5 and S1 vertebrae, i.e., L5/S1 disc;
S1-S2 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between S1 and S2 vertebrae, i.e., S1/S2 disc;
S2-S3 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between S2 and S3 vertebrae, i.e., S2/S3 disc;
S3-S4 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between S3 and S4 vertebrae, i.e., S3/S4 disc;
S4-S5 discopathy is degeneration of the intervertebral disc between S4 and S5 vertebrae, i.e., S4/S5 disc.

Dyskopatia, wypadający dysk, zwyrodnienie kręgosłupa, wyroski kolczyste kręgów, trzon kręgu, krążek międzykręgowy, nerwy rdzeniowe

Dyskopatia występuje w dwóch formach. Najczęściej jest to dyskopatia jednopoziomowa, która oznacza, że zwyrodnienie krążka międzykręgowego dotyczy tylko jednego segmentu kręgosłupa. Coraz częściej zdarza się jednak również dyskopatia wielopoziomowa, w przebiegu której zwyrodnienie dysku dotyka więcej niż jeden segment jednocześnie.

Dyskopatia występuje na jednym lub wielu poziomach.

Wiedząc, gdzie zlokalizowany jest krążek międzykręgowy, czyli popularny dysk, powinniśmy znać też jego budowę wewnętrzną. Pozwoli nam to zrozumieć istotę dyskopatii, a tym samym podjąć właściwe kroki zmierzające ku ratowaniu zdrowia.

Patrząc na dyski w kręgosłupie od góry, mają one niepowatrzalną budowę wewnętrzną. Ich kształt przypomina fasolę. Po rozcięciu ich wzdłuż długiej krawędzi można zauważyć dodatkowo, że posiadają one warstwy. Składają się na nie pierścienie włókniste od zewnątrz oraz jądro miażdżyste od wewnątrz.

Dyskopatia, budowa krążka międzykręgowego, jądro miażdżyste, pierścienie włókniste, kręgosłup, krążek międzykręgowy, dysk

Zawarte w krążku międzykręgowym pierścienie włókniste zbudowane są z bardzo wytrzymałych włókien kolagenowych. W każdym dysku znajduje się około dwudziestu pierścieni włóknistych. Te są w kolejnych warstwach ułożone naprzemiennie w różnych kierunkach i pod różnymi kątami. Ma to kluczowe znaczenie przy właściwym wypełnianiu funkcji, jakie pełni dysk.

Dzięki naprzemiennemu ułożeniu warstw włókien kolagenowych, pierścienie włókniste pozwalają na dużą elastyczność kręgosłupa, jak również na wykonywanie przez dany segment kręgosłupa ruchów rotacyjnych. Co istotne, w odcinku szyjnym kręgosłupa są one cieńsze, aniżeli w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. To zaś sprzyja powstawaniu dyskopatii.

W przebiegu dyskopatii jednym z kluczowych elementów jest też unerwienie pierścieni włóknistych. Zakończenia nerwowe występują bowiem wyłącznie w kilku ostatnich, zewnętrznych pierścieniach włóknistych. Powoduje to, że dopiero ich uszkodzenie powoduje odczuwanie dolegliwośći bólowych. Dyskopatia nie jest więc odczuwana przez nas od samego początku, co znacznie utrudnia jej diagnozowanie i leczenie.

Obok pierścieni włóknistych, krążek międzykręgowy składa się także z jądra miażdżystego. Jest ono galaterowatą substancją, która u zdrowego, dorosłego człowieka składa się w około 70% z wody. U niemowląt zawartość wody w krążku międzykręgowym wynosi natomiast nawet 90%. Z wiekiem poziom uwodnienia jądra miażdżystego dysku maleje. Zmniejsza to jego zdolności hydrauliczne.

Ruchy hydrauliczne jądra miażdżystego polegają na jego przesuwaniu się wewnątrz krążka międzykręgowego w zależności od sił, które wywierają na nie trzony kręgów. Podczas skłonu tułowia w przód, trzony kręgów w odcinku lędźwiowym kręgosłupa wywierają na siebie większy nacisk od strony brzusznej, zaś w odcinku szyjnym kręgosłupa oddalają się od siebie. Jądro miażdżyste, zgodnie z zasadami mechaniki przepływu płynów, przesuwa się do miejsca, w którym występuje mniejszy nacisk, a więc ku tyłowi.

Dyskopatia, materace wysokoelastyczne, materace piankowe, materace na dyskopatię, materac ortopedyczny, wypadający dysk, jak spać z dyskopatią, krążek międzykręgowy, krążki międzykręgowe

Warto zauważyć, że podobne ruchy wykonujemy wtedy, gdy śpimy na za miękkim materacu. Ten bowiem powoduje zapadanie się do środka, a jednocześnie nie wspiera ciała i nie podpiera kręgosłupa. Jest więc, podobnie jak twardy materac niewspierający naturalnych krzywizn kręgosłupa, odradzany w przebiegu dyskopatii.

Dyskopatia, jak siedzieć z dyskopatią, jak chodzić przy dyskopatii, jak spać po wypadnięciu dysku, pozycja do spania z wypadniętym dyskiem

Choć krążek międzykręgowy znajduje się między trzonami kręgów, jest on bardzo silnie przytwierdzony do kręgów znajdujących się poniżej i powyżej. Choć wiele osób dyskopatię nazywa wypadającym dyskiem, jest to wyłącznie słowne uproszczenie. W rzeczywistości bowiem dysk nie jest w stanie wypaść.

Połączenie krążka międzykręgowego z trzonem kręgu nazywa się blaszką graniczną. Nawet przy ogromnej sile, blaszka graniczna nie ulega uszkodzeniu. To, co w przebiegu dyskopatii nazywamy często wypadającym dyskiem, jest w rzeczywistości przepukliną jądra miażdżystego.

Przepuklina jądra miażdżystego polega na rozlaniu się jej poza wnętrze dysku, czyli krążka międzykręgowego. Jego rozlanie nie polega jednak na jej wypadnięciu. Oznacza ona jednak, że pierścienie włókniste są uszkodzone, w konsekwencji czego przepuszczają one płynne jądro miażdżyste na zewnątrz.

Wypadający dysk to jedynie słowne uproszczenie. Potocznie określa się tak przepuklinę jądra miażdżystego.

Dysk kręgosłupa pełni kilka podstawowych funkcji. Stanowi on swoisty amortyzator dla kręgów, który chroni przed szkodliwym działaniem wstrząsów wywołanych poruszaniem się. Krążki międzykręgowe amortyzują więc siły powstałe podczas chodzenia, skania czy biegania. Pozwalają też na zwiększenie ruchomości kręgosłupa, dzięki którym możemy zginać, prostować i rotować tułów. Dyskopatia powoduje natomiast, że funkcje dysku kręgosłupa są znacznie zaburzone.

Dyskopatia – początki i rozwój

Choć wielu z nas uważa, że dyskopatia pojawia się w momencie wystąpienia pierwszych wyraźnych dolegliwości bólowych, w rzeczywistości rozwija się ona przez wiele lat. O dyskopatii powinniśmy myśleć nie o czymś, co powstaje nagle, ale jako o powolnym procesie polegającym na denegeracji krążków międzykręgowych.

Dyskopatia rozwija się powoli, jednak jej objawy pojawiają się dopiero po czasie. Wynika to z budowy krążka międzykręgowego, którego wyłącznie zewnętrzne pierścienie włókniste są unerwione. Te umieszczone wewnątrz, choć są stopniowo uszkadzane przez jądro miażdżyste, nie dają więc żadnych sygnałów dyskopatii. Dlatego też zmiany zwyrodnieniowe związane z dyskopatią są początkowo niezauważalne lub subtelne, zaś z czasem nabierają ostrego charakteru.

Dyskopatia dzieli się na kilka rodzajów, które są ściśle powiązane ze stopniem zaawansowania uszkodzenia krążka międzykręgowego, czyli dysku. Są to:

bulging;
protruzja;
ekstruzja;
sekwestracja.

Bulging to najłagodniejszy stopień zaawansowania uszkodzenia krążka międzykręgowego, a tym samym dyskopatii. Na tym etapie dysk jest uwypuklony, co wynika z przesunięcia jego jądra miażdżystego poza fizjologiczne umiejscowienie. Dzieje się tak głównie z powodu długotrwałego przebywania w jednej pozycji, przede wszystkim dotyczy więc osób prowadzących siedzący tryb życia. Przy bulgingu często nie odczuwamy jeszcze bólu, zaś proces degeneracyjny dotyczy najgłebszych warstw nieunerwiony pierścieni włóknistych. Dyskopatia w tej fazie jest bardzo rzadko diagnozowana.

Protruzja to drugi stopień zaawansowania uszkodzenia krążka międzykręgowego, a tym samym dyskopatii. Na tym etapie zawartość jądra miażdżystego dysku zaczyna podrażniać zewnętrzne warstwy pierścieni włóknistych. W tym przypadku jednak nadal pozostają one całe. Przy protruzji najczęściej zaczynamy już odczuwać ból, choć najczęściej w formie subtelnego uczucia napięcia i trudności z poruszaniem się po długotrwałym siedzeniu. Dyskopatia w tej fazie jest diagnozowana głównie przy okazji wykonywania innych badań.

Zmiana pozycji siedzenia i umiarkowany wysiłek fizyczny zazwyczaj łagodzi objawy protruzji. Dyskopatia na tym etapie nie jest bowiem jeszcze silnie zaawansowana, a zewnętrzne pierścienie włókniste nie są jeszcze uszkodzone. Pozwala to na umieszczeniu jądra miażdżystego w fizjologicznej pozycji. Jednocześnie większość z nas bagatelizuje sygnały, które wysyłają nam organizmy, co prowadzi najczęściej do dalszej destrukcji dysków.

Ekstruzja to trzeci stopień zaawansowania uszkodzenia krążka międzykręgowego, a tym samym dyskopatii. Na tym etapie zawartość jądra miażdżystego dysku uszkadza już większość zewnętrznych pierścieni włóknistych. Przy ekstruzji tylko kilka z nich chroni jądro miażdżyste przed wypłynięciem z wnętrza dysku. Daje to już dość silne dolegliwości bólowe, a często też powoduje trudności z poruszaniem się. Wynika to także z ucisku wystających części jądra miażdżystego na kanał kręgowy i nerwy rdzeniowe. Dyskopatia w tej fazie jest diagnozowana najczęściej spośród wszystkich jej diagnoz.

Sekwestracja to ostatni stopień zaawansowania uszkodzenia krążka międzykręgowego, a tym samym dyskopatii. Na tym etapie zawartość jądra miażdżystego dysku całkowicie uszkodziła już pierścienie włókniste, zrywając ostatni z nich. Przy sekwestracji nic nie chroni już jądra miażdżystego przed wypłynięciem z wnętrza dysku. Daje to najsilniejsze dolegliwości bólowe i powoduje znaczne trudności z poruszaniem się. Objawy dyskopatii w tej fazie są najtrudniejsze do pokonania.

Dyskopatia, wypadający dysk, degeneracja, bulging , protruzja, ekstruzja, sekwestracja, etapy zwyrodnienia kręgosłupa

Przejście od prawidłowej budowy krążka międzykręgowego do bulgingu, a następnie do jego protruzji, ekstruzji i sekwestracji, ma swoje przyczyny. Zazwyczaj przejście między kolejnymi fazami występuje w sposób gwałtowny spowodowany wyzwalaczem (ang. trigger).

W przypadku dyskopatii odcinka lędźwiowego kręgosłupa, która występuje jako jedna z najczęstszych, takim wyzwalaczem jest zazwyczaj podniesienie ciężaru lub schylenie się w kierunku buta. To właśnie ruchy związane ze zgnianiem kręgosłupa i skręcaniem tułowia zazwyczaj stanowią zwieńczenie długotrwałego procesu powstawania dyskopatii, który odbywał się przez wiele lat.

Dyskopatia – mechanizm powstawania

Mechanizm powstawania dyskopatii jest taki sam we wszystkich odcinkach kręgosłupa. Jednocześnie w odcinku szyjnym kręgosłupa występuje ona najczęściej. Wynika to z faktu, że umieszczone tam krążki międzykręgowe posiadają cieńsze pierścienie włókniste, aniżeli te, które posiadamy w innych odcinkach kręgosłupa. Powoduje to, że właśnie tam są one najbardziej narażone na uszkodzenia.

Podczas zgięcia tułowia, jądra miażdżyste dysków umieszczonych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa przepychane są ku górze, a więc w kierunku jego odcinka szyjnego. Mechanizm rotacyjny wiąże się zaś z konstrukcją samych pierścieni włóknistych.

Kolagenowe warstwy pierścieni włóknistych chronią ruch rotacyjny w danym kierunku. Jeśli w zdrowym krążku międzykręgowym posiadany ich 20, to ruch w lewo zabezpiecza 10 z nich, zaś ruch w prawo kolejne 10 z nich. Tym samym uszkodzenie 14 wewnętrznych pierścieni włóknistych spowoduje, że zostanie ich tylko 6, a więc w konsekwencji tylko 3 będą chronić ruch rotacyjny w danym kierunku. Dlatego też do dyskopatii w odcinku lędźwiowym kręgosłupa dochodzi właśnie podczas zgięcia ciała, które jest połączone ze skrętem tułowia.

Dyskopatia, czego unikać przy dyskopatii, schylanie się z dyskopatią, przepuklina krążka międzykręgowego, czego nie wolno robić przy dyskopatii lędźwiowej

Dyskopatia, czego unikać przy dyskopatii, sprzątanie z dyskopatią, przepuklina krążka międzykręgowego, czego nie wolno robić przy dyskopatii lędźwiowej

Dyskopatia, czego unikać przy dyskopatii, noszenie z dyskopatią, przepuklina krążka międzykręgowego, czego nie wolno robić przy dyskopatii lędźwiowej

Dyskopatia – przyczyny

Wielu z nas uważa, że dyskopatia ma swoją przyczynę w nadmiernym obciążaniu kręgosłupa, dźwiganiu ciężarów czy przeciążeniach wysiłkowych. Przekonanie to mija się z prawdą. W rzeczywistości dyskopatia spowodowana jest żmudnym. stagnacyjnym, nieprawidłowym ustawieniem pozycji kręgosłupa.

Na dyskopatię pracujemy latami. Powoduje ją długotrwałe siedzenie, niefizjologiczna postawa ciała oraz nieprawidłowa pozycja kręgosłupa podczas snu. Tu należy zaznaczyć, że czas snu jest dla rozwoju dyskopatii kluczowy, bowiem jest to średnio 1/3 całego życia człowieka. Śpiąc, znajdujemy się w stanie całkowitej nieświadomości, dlatego też nie możemy kontrolować naszych mięśni. Dlatego też dla profilaktyki dyskopatii, jak również innych schorzeń, ważne jest posiadanie materaca wysokoelastycznego dającego pełne wsparcie ciała i optymalne podparcie kręgosłupa.

Przebywanie długo w jednej pozycji predysponuje segmenty kręgosłupa do nadruchomości a ta właśnie jest bezpośrednią przyczyną powstawania dyskopatii i innych zmian o charakterze zwyrodnieniowym. Oprócz tego coraz częściej wyniki badań naukowych mówią, że dyskopatia może być także dziedziczona genetycznie.

Nawet jeśli jesteśmy genetycznie predysponowani do dyskopatii, dany gen nie musi się w trakcie naszego życia aktywować. Do aktywacji danego genu potrzeba bowiem zawsze jakiegoś czynnika zewnętrznego. W przypadku dyskopatii kluczową rolę odgrywa styl życia i jakość snu. Dlatego też należy zadbać o to, aby prowadzić maksymalnie zdrowy tryb życia, a jednocześnie spać w komfortowych warunkach, które umożliwią regenerację organizmu w nocy.

Dyskopatia niewątpliwie stała się chorobą cywilizacyjną. Najczęściej notuje się bowiem występowanie dyskopatii w krajach rozwiniętych, a więc tam, gdzie społeczeństwo porusza się zdecydowanie zbyt mało. Dodatkowo w takich krajach ludzie bardzo długo siedzą, a jednocześnie za małą wagę przywiązują do odpowiedniej higieny snu.

Dyskopatia, jak siedzieć przy dyskopatii, krzesło na dyskopatię, materac na dyskopatię, poduszka na dyskopatię, wypadający dysk

Do zmian zwyrodnieniowych, a przede wszystkim do dyskopatii, predysponuje nas długotrwałe siedzenie na nieergonomicznych meblach, jak również zły materac i nieodpowiednio dobrana poduszka. To właśnie te czynniki odpowiadają za rosnący odsetek osób, które cierpią na dyskopatię, a także spowodowane nią bóle kręgosłupa.

Dyskopatia – objawy

Nie każda dyskopatia daje odczuwalne objawy. Lekarze szacują, że nawet 40% osób w wieku 40 lat dowiaduje się o dyskopatii z badań obrazowych, które wykonuje z powodu innych dolegliwości lub profilaktycznie. Najczęściej nie odczuwają oni jeszcze bowiem objawów postępującego zwyrodnienia kręgosłupa.

Jak pokazują wyniki badań, u osób w wieku średnim tylko 1/3 dyskopatii jest objawowa. Jednocześnie u osób starszych niż 80 lat, spośród ktorych nawet 80% cierpi z powodu dysokopatii, zwyrodnienie znajduje się już w fazach dających silne objawy.

Dyskopatia najczęściej daje objawy w postaci bólu kręgosłupa o zróżnicowanym stopniu nasilenia. Dotyczy to przede wszystkim zaawansowanych stadiów zwyrodnienia dysku. Ból w przebiegu dyskopatii może zaczynać się delikatnie, być tępy i ustępować po zmianie pozycji. Z czasem zmienia się w ból ostry, kłujący, a nawet palący. Poza tym postępująca dyskopatia może powodować ból głowy po przebudzeniu, zaś w dalszej perspektywie nawet bezsenność spowodowaną pozostałymi dolegliwościami.

Dodatkowo dyskopatia powoduje często zespoły korzeniowe. Te są wynikiem ucisku jądra miażdżystego i uszkodzonych pierścieni włóknistych na nerwy rdzeniowe wychodzące z rdzenia kręgowego. Najczęściej występujący zespół korzeniowy przy dyskopatii to rwa kulszowa.

Jeśli nerw rdzeniowy u osoby dotkniętej dyskopatią zostanie poddany uciskowi, może to wywołać bardzo nieprzyjemne objawy. Na przykład, w przypadku niesienia przez niego informaji do ręki, możemy odczuwać parestezje - jej odrętwienie.

Dodatkowo przy ucisku nerwu rdzeniowego w badaniach fizykalnych pojawiają się nieprawidłowe odruchy fizjologiczne. Wiąże się z nimi także osłabienie mięśni w danej konczynie, co wpływa na zmniejszenie jej siły.

To zaś powoduje, że dyskopatia z jednocześnie występującym zespołem korzeniowym wiąże się z trudnościami w podnoszeniu ciężkich przedmiotów, jak też wypadaniem przedmiotów z dłoni. Takich objawów dyskopatii nie możemy bagatelizować. Szczególnie, że na wczesnym etapie uwolnienie nerwu rdzeniowego może przynieść nawet 100% powrót funkcji.

Jeśli ucisk na nerw rdzeniowy będzie trwał zbyt długo, spowoduje to jego trwałe uszkodzenie. To zaś doprowadzi do bezwładu w całej ręce. Stan ten w zaawansowanym stadium jest nieodwracalny.

Dyskopatia szyjna często powoduje rwę barkową, zaś dyskopatia lędźwiowa prowadzi do rwy kulszowej.

Choć dyskopatie w wielu przypadkach powodują zespoły korzeniowe, takie jak rwa kulszowa czy rwa barkowa, to nie każda dyskopatia musi wywołać ucisk na nerw rdzeniowy. W wielu przypadkach uszkodzenie dysku nie wpływa na funkcjonowanie człowieka i nie daje żadnych objawów neurologicznych. Niekiedy daje też objawy dość mylące, jak choćby ból biodra podczas spania na boku.

Dyskopatia – leczenie

Leczenie dyskopatii najczęściej opiera się na łagodzeniu bólu i minimalizowaniu stopnia niepełnosprawnośći. W tym celu osobom z dyskopatią proponuje się zarówno leczenie nieinwazyjne (bez interwencji chirurgicznej), jak i leczenie inwazyjne (chirurgiczne).

Nieinwazyjne leczenie dyskopatii obejmuje szeroko pojętą fizjoterapię, w której wykorzystuje się odpowiednie ćwiczenia gimnastyczne, a także laser, ultradźwięki czy podczerwień. Dodatkowo włącza się do niego zastrzyki przeciwzapalne i przeciwbólowe, niekiedy także steroidowe. Pomocna w leczeniu dyskopatii jest także akupunktura. Podstawą natomiast jest zmiana nawyków związanych z codzienną postawą i higieną snu.

Gdy cierpimy na dyskopatię szyjną, czyli pojawiającą się w odcinku szyjnym kręgosłupa, powinniśmy szczególną uwagę zwracać na ustawienie głowy w pozycji siedzącej. Szczególnie dotyczy to kontrolowania ustawienia szyi podczas pracy przy monitorze, która często prowadzi do zniesienia lordzozy szyjnej. Do dyskopatii szyjnej prowadzi nie tylko krzesło pozbawione ergonomii, ale również zbyt nisko ustawiony monitor.

Powstawaniu dyskopatii sprzyja także pochylanie głowy podczas trzymania w ręce smartfona lub tabletu. Kręgosłup w trakcie jej pochylania odczuwa bowiem jej ciężar jako prawie sześciokrotnie wyższy.

Zarówno w profilaktyce, jak i w leczeniu dyskopatii, skupić należy się więc na kontrolowaniu ustawienia głowy i szyi w taki sposób, aby kręgosłup znajdował się w możliwie najbardziej naturalnym, fizjologicznym ułożeniu.

Dotyczy to także czasu snu, dlatego też warto jest zadbać o posiadanie poduszki zaprojektowanej tak, aby wspierała kręgosłup zarówno podczas spania na plecach, jak i podczas spania na boku. Nieocenioną pomoc i ulgę w dyskopatii przyniosą idealnie zaprojektowane poduszki ortopedyczne marki Onsen Sleeping. Jeśli zaś śpimy na brzuchu, nie powinniśmy stosować żadnych poduszek, jednocześnie starając się zmienić ten szkodliwy nawyk.

Higiena snu w przebiegu dyskopatii jest bardzo ważna. Stąd też należy pamiętać, że za miękki materac spowoduje nadmierne rozciąganie więzadeł kręgosłupa. To natomiast prowadzi do niestabilności poszczególnych segmentów kręgosłupa. Tego efektem jest zaś powstanie i pogłębienie dyskopatii.

Jak dowodzą wyniki badań naukowych, nawet do 20% osób z dyskopatią lędźwiową i do 30% z dyskopatią szyjną nie reaguje na leczenie zachowawcze, czyli nieinwazyjne. Dyskopatia u tych osób najczęściej leczona jest chirurgicznie, czyli operacyjnie.

Zauważyć musimy jednak, że większość osób reaguje na metody nieinwazyjne, co pozwala zachować optymizm. Dla większości osób we wczesnym stadium dyskopatii wystarczy stosować się do zaleceń związanych ze zmieną nawyków w zakresie postawy i odpowiedniej higieny snu.

Gdy zaś cierpimy na dyskopatię lędźwiową, czyli pojawiającą się w odcinku szyjnym kręgosłupa, powinniśmy przede wszystkim zadbać o prawidłowie siedzenie oraz odpowiednie jego wsparcie w trakcie snu. Należy unikać także długotrwałego siedzenia w jednej pozycji oraz podnoszenia ciężkich przedmiotów, które mogą obciążać kręgosłup. Również regularne wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie pleców i brzucha może pomóc w utrzymaniu stabilności kręgosłupa.

Rozwojowi dyskopatii najbardziej sprzyja siedzenie z plecami ułożonymi w kształt litery C. Choć pozycja ta jest z pozoru wygodna, powoduje ona ogromne napięcie struktur miękkich kręgosłupa. Napięte w ten sposób więzadła kręgosłupa zaczynają pozwalać na większą ruchomość poszczególnych jego segmentów, co prowadzi do ich nadruchomości. Ta zaś w prosty sposób wywołuje dyskopatię.

Chcąc zapobiegać dyskopatii lub zminimalizować dolegliwości, jakie dyskopatia powoduje, powinniśmy spać na materacu o twardości 6,5 będacym materacem średniotwardym. Właściwie dobrany materac z pianki wysokoelastycznej pozwoli na zachowanie najlepszych dla kręgosłupa warunków snu.

Dla osób z dyskopatią poleca się przede wszystkim materac Osaka Air, który zapewnia najlepsze wsparcie ciała i podparcie kręgosłupa. Jego warstwowa budowa zaprojektowana w procesie design thinking gwarantuje komfort snu, niezależnie od projektu sypialni. Materac ten objęty jest również aż 15 latami gwarancji, a ONSEN® umożliwia zwrot materaca w ciągu 100 dni po zakupie, co pozwala na jego przetestowanie w zaciszu własnej sypialni bez ryzyka.

Dla osób nieposiadających aktualnie możliwości kupna materaca za gotówkę, istnieje możliwość zakupu materaca na raty z oprocentowaniem 0%. Dzięki temu każda osoba z dyskopatią może nabyć najlepsze produkty, które w znaczący sposób poprawiają komfort życia i codzienne funkcjonowanie biopsychospołeczne.

Zachęcamy również do zapoznania się z pozostałymi artykułami na najlepszym blogu o spaniu i zdrowiu, a także Encyklopedią Zdrowego Snu przygotowaną przez zespół specjalistów ONSEN®. Osobom dbającym o zdrowie kręgosłupa, polecamy zestaw ćwiczeń na kręgosłup przygotowany przez fizjoterapeutę.

Dyskopatia, materac wysokoelastyczny, materac piankowy, materac na dyskopatię, materace ortopedyczne, wypadający dysk, jak spać z dyskopatią, krążek międzykręgowy, krążki międzykręgowe

FAQ: Dyskopatia

Co to jest dyskopatia?

Dyskopatia to zwyrodnienie krążka międzykręgowego, który potocznie nazywany jest dyskiem. Zaczyna się ona od uwypuklenia jądra miażdżystego. Następnie przebiega jego protruzja. W trzecim etapie dyskopatii następuje ekstruzja dysku. Ostatni zaś etap polega na sekwestracji krążka międzykręgowego, w trakcie której pierścień wółknisty i jądro miażdżyste wypływa poza jego obręb.

Co to jest dyskopatia jednopoziomowa?

Dyskopatia wielopoziomowa to rodzaj dyskopatii, w której zwyrodnienie krążka międzykręgowego dotyka tylko jeden segment jednocześnie. Tym samym jest to dyskopatia obejmująca tylko jeden dysk.

Co to jest dyskopatia wielopoziomowa?

Dyskopatia wielopoziomowa to rodzaj dyskopatii, w której zwyrodnienie krążka międzykręgowego dotyka więcej niż jeden segment jednocześnie. Tym samym jest to dyskopatia obejmująca więcej niż jeden dysk.

Co to są dyski kręgosłupa?

Dyski kręgosłupa to potoczna nazwa krążków międzykręgowych. Są one dynamiczną strukturą umiejscowioną między trzonami kręgów. Każdy z nas posiada 23 dyski kręgosłupa, których wysokość stanowi około 1/4 całkowitej wysokości kręgosłupa.

Co to jest jądro miażdżyste?

Jądro miażdżyste to środkowa warstwa krążka międzykręgowego. Jest ono galaretowatą substancją, która u dorosłych ludzi składać powinna się w około 70% z wody. Podstawowym zdaniem jądra miażdżystego jest zapewnienie odpowiedniej mechaniki kręgosłupa, odpowiada ono bowiem za ruch poszczególnych jego segmentów.

Jakie ćwiczenia są skuteczne przy dyskopatii?

Przy dyskopatii najskuteczniejsze są ćwiczenia wzmacniające mięśnie wokół kręgosłupa. Odpowiednie ćwiczenia na dyskopatię dobrać powinien zawsze doświadczony, zaufany fizjoterapeuta. Dla każdego z nas odpowiedni jest bowiem inny zestaw dopasowanych ćwiczeń.

Jak spać przy dyskopatii?

Przy dyskopatii powinno spać się przede wszystkim na boku. Dozwolone jest także spanie na plecach. Nie powinno natomiast spać się na brzuchu, a szczególnie przy dyskopatii odcinka szyjnego kręgosłupa, który w tej pozycji podlega rotacji. Pacjenci z dyskopatią powinni spać na wysokoelastycznym materacu średnio twardym - około 6,5 w amerykańskiej skali twardości materaców. Warto też, aby w przebiegu dyskopatii zadbać o odpowiednią poduszkę ortopedyczną. Takie połączenie pozwoli na prawidłowe ułożenie kręgów.

Czego nie wolno robić przy dyskopatii szyjnej?

Przy dyskopatii szyjnej zdecydowanie nie wolno przeciążać kręgosłupa w odcinku szyjnym, w tym również schylania się czy nadmiernego sprzątania. Poza tym zaprzestać należy palenia papierosów i stosowania innych używek, jak choćby alkoholu. Dyskopatia szyjna wymaga natomiast umiarkowanej aktywności fizycznej wraz z utrzymaniem prawidłowej masy ciała. Warto jest zadbać o posiadanie wysokoelastycznego materaca piankowego o twardości 6,5 w amerykańskiej skali twardości, który pozwoli na zachowanie optymalnego wsparcia ciała i podparcia kręgosłupa. Bardzo ważnym elementem w terapii dyskopatii szyjnej są ćwiczenia wyznaczone przez fizjoterapeutę, jak również spanie na odpowiednio dobranej poduszce ortopedycznej.

Czego nie wolno robić przy dyskopatii lędźwiowej?

Przy dyskopatii lędźwiowej zdecydowanie nie wolno przeciążać kręgosłupa w odcinku w odcinku lędźwiowym, w tym również schylania się czy nadmiernego sprzątania. Poza tym zaprzestać należy palenia papierosów i stosowania innych używek, jak choćby alkoholu. Dyskopatia lędźwiowa wymaga natomiast umiarkowanej aktywności fizycznej wraz z utrzymaniem prawidłowej masy ciała. Warto jest zadbać o posiadanie wysokoelastycznego materaca piankowego o twardości 6,5 w amerykańskiej skali twardości, który pozwoli na zachowanie optymalnego wsparcia ciała i podparcia kręgosłupa. Bardzo ważnym elementem w terapii dyskopatii lędźwiowej są ćwiczenia wyznaczone przez fizjoterapeutę, jak również spanie na odpowiednio dobranej poduszce ortopedycznej.

Czego nie wolno robić przy dyskopatii piersiowej?

Przy dyskopatii piersiowej zdecydowanie nie wolno przeciążać kręgosłupa w odcinku piersiowym, w tym również schylania się czy nadmiernego sprzątania. Poza tym zaprzestać należy palenia papierosów i stosowania innych używek, jak choćby alkoholu. Dyskopatia piersiowa wymaga natomiast umiarkowanej aktywności fizycznej wraz z utrzymaniem prawidłowej masy ciała. Warto jest zadbać o posiadanie wysokoelastycznego materaca piankowego o twardości 6,5 w amerykańskiej skali twardości, który pozwoli na zachowanie optymalnego wsparcia ciała i podparcia kręgosłupa. Bardzo ważnym elementem w terapii dyskopatii piersiowej są ćwiczenia wyznaczone przez fizjoterapeutę, jak również spanie na odpowiednio dobranej poduszce ortopedycznej.